not so distant future

what if humans can travel faster than light or in a more average way of looking, as fast as the speed of light considering when the actual speed of light in a vacuum is exactly equal to 299,792,458 metres per second (approximately 186,282.4 miles per second)? it would be like bending time space or literally stopping the time at that given moment. then time travel can be reconsidered?

to be faster than light is adding 1m/s to c (speed of light) that incises energy as it moves. but since light has no mass and requires energy, it definitely needs infinite amount of force. so how can we really move or travel faster than light?

this one would be like cheating: slowing down the speed of light (Cherenkov Effect). it is still one of those genuine possibilities that solid objects can travel faster than light. as possible as it is, we are in perennial verge of discovering that we can move faster than light as incessantly as improving of traveling faster than the speed of sound of 343 m/s (1235 km/h, or 770 mph, or 1129 ft/s) in dry air.

it has to be repeatable and measurable as the science dictates in utmost feasible way of disproving theories. nevertheless, proving theories can only mean of blowing holes to predicted theories.

enough said. Einstein is still right and it's evident to Zeus' thunderstorms.

she was then

as a child i thought i was the only one who has the longest name. that proved to be true in my own theory whenever i have to practice writing my complete name in a paper (with blue and red alternate lines as my guide), i have to be the last one to say, "i'm through ma'am." then my teacher will have her red ballpoint pen checked my work. i still have to get five stars though because it can be a very tiring work for a six year old girl to repeatedly write her names in 20 big letters.

since i've got three names, my mom and dad decided to call me by my third name. it is a long name but it is definitely the name i used since highschool. i use it whenever i have exams, quizzes or anything that needed less time to write. but of course, in legal documents, real name has to be written in bold letters.

but during my junior high, my bestfriend gave me a nickname. since then everyone called me by my nick. that was a good thing, new nick, new name, new me. i instantly recognizes whenever someone call me by my real name that he/she is someone i met before my junior high. they may be from my neighborhood, a relative or a childhood friend. and if someone calls me by my nick, i know that he/she is someone i met during or after my junior high.

then i go to college, same nick, same name. i still get to asked what is my real name and still have the same impression of having a long name. but it all changed when i met my when thesis adviser. his first child's name consists of 14 names and i am not kidding. really, 14 first names. so i guess, it negated my own theory that i have the longest name when i was child. i wonder how did it go with his child?

blessed land

kailangan ko itong idagdag kasi hindi ako mapakali at pakiramdam ko makakalimutan ko ito.

sinuportahan ni Uncle Sam o ni G.W. Bush paid by the U.S. gov't ang pader sa may west bank kasi baka magkaroon ng World War 3. Nung WW2 kasi ang mga hudyo ang tinira ng mga Nazi sa paniniwala nila sa aryan supremacy, na ang pangunahing dahilan daw ay nagmula sila sa angkan ng mga taong galing sa Atlantis na hindi naman totoong may napakalaking ambag sa sibilisasyon na nagaganap sa mundo. kung baga eh, kung sino man ang kumalaban sa blessed land ay lagot.

sobrang pagtatangka ang nagaganap para lang hindi magkaroon ng WW3. parang kinukulong ang mga Israeli sa lahat ng maaaring mangyari...baka hindi na natin namamalayan nasa kalagitnaan na pala tayo ng WW3.

manood ka

Kapapanood ko lang ng You Don't Mess With The Zohan. Natural mente, tumawa ako nang tumawa. Paborito ko si Adam Sandler at halos lahat ng pelikulang pinagbidahan niya ay napanood ko na. Pero ang pelikulang ito ay kakaiba. Sabi ng ibang kritiko ito ay isang 'Israeli movie.' Sang-ayon naman ako doon. Ito ay sumisimbolo sa mga kaganapan sa pagitan nang ng mga Israeli at Palestinian. at ang napakalaking 'pagitang' ito ay ang napakalaking pader na umaabot ng 8 metro (25 talampakan) ang taas, mas mataas pa sa pader ng Berlin na 3.6 metro (11.8 talampakan). Isipin mo kung gaano kaatas ito at gaano kahaba, na hanggang ngayon eh, 'under construction' pa rin kahit na 650 kilometro (403 milya) na ito.

Sabi ang pader daw ay nandoon dahil na rin sa mga sumusuporta doon, at isa sa mga iyon ay si Pres. G.W. Bush, na hindi yata alam kung ano ang ginagawa, kaya ang resulta lalo lamang lumalala. Dati pa man, may batikusan na sa pagitan ng mga Israeli at Palestinian. Magbasa ka nang Bibliya, nandoon ang mga iyon. Si Sharon kasi, akala niya matitigil ang batikusan sa 2 panig sa pamamagitan ng konkreto. Tsk! Tsk! Tsk!

May iba't-ibang bersyon akong nabasa at napanood patungkol dito. Sa ngayon, sa pananaw ko, parang walang katapusang paghihirap ang nakikita ko. Sumisigaw na sila sa buong mundo at humihingi ng tulong. Pati nga ito, ang pelikulang ito, nagsasabi kung ano nangyayari sa kanila. Pati si Mel Gibson naisali kasi sa anti-semitic rant na ginawa niya. Ayon, natirador siya doon.

Pero may solusyon naman sa bandang huli, ang magkaisa at sama-samang buwagin ang pader na patuloy na sumisira sa kanila sa napakaraming aspeto ng kanilang buhay (politikal, ekonomikal, sosyal at etc.) KAYA nila buwagin ang napalaking pader na iyon. Maniwala ka man o sa hindi nabuwag na nila ang pader nang Jericho. Bakit hindi nila magagawa iyon ngayon?

freewriting

hindi ako manunulat. hindi ako makata. hindi ako magaling sumulat pero kailangan kong sumulat. kailangan kong isulat kung anumang bumabagabag sa isip ko kse pakiramdam ko kung hindi ito maililimbag, napupuno ang utak ko. pero kung tutuusin, hindi naman. nag-aral ako ng sikolohiya at alam kong hindi ito basta-basta napupuno. ang totoo nagagamit lang natin ang 10% ng ating utak kaya paano ito mapupuno? pero kasi kailangan kong sumulat. kailangan kong mailagay kahit sa isang nowtbuk, risibo, punit na papel o kahit anong kapirasong papel. nang sa ganoon alam kong hindi ko makakalimutan at mahahanap ko kung sakaling kailanganin ko. parang silid-aklatan. hindi gaya nang sa utak lamang, kailangan ko pang alalahanin kung anong kaakibat na pangyayari sa salitang kailangan ko. 'photographic memory' kung baga. pero magandang ideya din kung magsusulat ako.

sabi ng propesor ko nung nasa kolehiyo ako, may potensiyal daw ako maging manunulat. hindi ko nga lang tanda kung magaling na manunulat o ordinaryong manunulat. 'freewriting' kasi iyon. kahit ano lang ang isulat ko basta ba ito ang nasa isipan ko ng mga sandaling iyon. mataas na marka nakuha ko sa gawaing iyon, 90%. at mukhang naniwala naman ako, kaya sinulat ko ang tisis ko sa filipino. ang propesor ko ring iyon and kinuha kong editor. pero ang sabi niya masyadong magulo ang naisulat kong tisis. panay nga ang reklamo niya, dahil medyo nahirapan daw siya sa pagsasaayos. maraming mali kung baga. pero totoo naman. tali-taliwas ang mga ideya na naisulat ko doon. di ko naman siya masisisi. magulo ang isip ko nang mga panahong iyon. maraming bumabagabag. sa susunod, ikukuwento ko iyon.